Ο ΣΥΝΔΙΑΣΜΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΙΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ
Μελέτες στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου δείχνουν ότι τα εντομοκτόνα φάρμακα που χρησιμοποιούνται ευρέως στις καλλιέργειες σε παγκόσμιο επίπεδο βλάπτουν σοβaρά την υγεία των ωφέλιμων εντόμων . Επίσης εντομοκτόνα και συγκεκριμένα τα νεονικοτινοειδή χρησιμοποιούνται σε πολλές καλλιέργειες όπως στην ελαιοκράμβη,στα σιτηρά,στο βαμβάκι και στους ηλίανθους και αποτελούν δηλητήριο για τις μέλισσες και όχι μόνο!Το αποτέλεσμα ενός πειράματος ήταν ότι αναγκάζονται να βγαίνουν περισσότερες φόρες προς αναζήτηση τροφής και το καθήκον αυτό είναι πολύ επικύνδινο αφού στον <<δρόμο>> μπόρει να σύμβει το οτιδήποτε .Έτσι τελικώς εμφανίζονται απώλειες και μειώνονται τα άτομα της αποίκιας .Από την μελέτη τους ομώς που διέρκησε τέσσερις εβδομάδες προέκυψε ότι πόλλα από τα συμπτώματα εμφανίστηκαν μετά την δεύτερη εβδομάδα ,γεγονός που μαρτυρεί ότι τα τέστ πρέπει να διαρκούν περισσότερο ώστε να καταγράφονται οι μακροπρόθεσμες βλάβες που προκαλούνται στα έντομα
ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗΣ ΤΩΝ ΜΕΛΙΣΣΩΝ
Ο αστικός μύθος λέει πως “όταν εξαφανιστούν οι μέλισσες από την γη, θα σημάνει και το τέλος του ανθρώπινου γένους”. Ίσως βέβαια αυτό να μην είναι τόσο μύθος αλλά μια πραγματικότητα που πρέπει να μας απασχολήσει άμεσα. Η πραγματικότητα αυτή λοιπόν, λέει ότι ορισμένα από τα ευρέως χρησιμοποιούμενα σε όλο τον κόσμο παρασιτοκτόνα και εντομοκτόνα καταστρέφουν τις μέλισσες, καθώς προκαλούν ζημιά στην ικανότητά τους να προσανατολίζονται, ενώ παράλληλα σκοτώνουν τις βασίλισσες τους. Οι Βρετανοί ερευνητές, μέσα από παρατηρήσεις και συγκριτικά πειράματα, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι κυψέλες που δεν εκτίθενται στο παρασιτοκτόνο, αφενός είναι κατά 12% μεγαλύτερες σε μέγεθος και αφετέρου παράγουν περίπου 14 βασίλισσες η κάθε μία, ενώ όσες εκτίθενται στα νεονικοτινοειδή, παράγουν μόλις δύο βασίλισσες κατά μέσον όρο. Από την άλλη, οι Γάλλοι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι, όταν οι μέλισσες εκτίθενται στις εν λόγω χημικές ουσίες, σε μεγάλο βαθμό δεν μπορούν πια να βρουν τον δρόμο για να γυρίσουν στην κυψέλη τους, καθώς χάνουν πια την ικανότητα προσανατολισμού και έτσι αντιμετωπίζουν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο να πεθάνουν. H βρετανική έρευνα μελέτησε κυρίως την επίδραση της ουσίας imidacloprid, ενώ η γαλλική του thiamethoxam.Κατά τους ερευνητές, οι αποικίες των μελισσών κινδυνεύουν με σημαντική μείωση πληθυσμού, θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια την επιβίωσή τους, σε συνδυασμό με τις πιέσεις και από άλλους παράγοντες.
ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ
Πολλοί διακεκριμένοι φυσιοδίφες, ασχολήθηκαν επί μακρόν, με τον βίο των μελισσών, η εργατικότητα των οποίων, είναι συνδεδεμένη με την έννοια, της ασταμάτητης δραστηριότητας.Κάθε κυψέλη στο σύνολό της, αποτελεί μια καλώς οργανωμένη κοινωνία, έκαστο μέλος της οποίας, γνωρίζει τα καθήκοντά του, σαν άτομο και σαν κοινωνική ομάδα.Το οργανωμένο αυτό σύνολο, είναι σε θέση να προσαρμοστεί απόλυτα, σε κάθε καινούργιο περιβάλλον και να αντιμετωπίσει, τις πιο δύσκολες καταστάσεις.Τα αισθητήρια όργανα της μέλισσας, είναι τόσο καλά ανεπτυγμένα, ώστε αυτά απετέλεσαν την αναγκαία βάση, για την εξέλιξη των ψυχικών της ικανοτήτων.Θα λέγαμε πως υπάρχει, ένα είδος ενστίκτου και κάθε μέλισσα γνωρίζει, εκ των προτέρων τη δουλειά, που πρέπει να κάνει.Έτσι, βλέπουμε μέλισσες ν` ασχολούνται, με το φτιάξιμο των κηρυθρών, άλλες φροντίζουν την καθαριότητα και ορισμένες ακόμα έχουν σαν έργο, τον εξαερισμό της κυψέλης.Με ποιό τρόπο γίνεται αυτή, η τελευταία δουλειά; Απλούστατα: Ένας αριθμός μελισσών, καθισμένες εδώ και εκεί, σε επίκαιρα σημεία, σβουρίζουν συνεχώς τα φτερά τους, όπως ακριβώς κάνουν οι ηλεκτρικοί εξαεριστήρες.Με την ενέργεια τους αυτή, δημιουργούν ρεύματα αέρος, που αποβάλλουν τον ζεστό και μολυσμένο αέρα και δροσίζουν το περιβάλλον.Τέλος, υπάρχουν μέλισσες φρουροί, που σκοπό έχουν, να ελέγχουν αυτές που μπαίνουν στη κυψέλη.Οι εργάτριες σταματούν στην είσοδο και αφού πρώτα, αναγνωριστούν από τους φρουρούς, προχωρούν στο εσωτερικό για να εναποθέσουν το φορτίο τους.Αν πρόκειται για ανεπιθύμητο επισκέπτη, όπως συμβαίνει πολλές φορές, με το σύνθημα του συναγερμού, πέφτουν πάνω τους οι μέλισσες και τους εξουδετερώνουν με τα κεντριά τους.Καθ` όσον αφορά το είδος της δουλειάς, σύμφωνα με την γνώμη ορισμένων φυσιοδιφών, αυτό εξαρτάται από την ηλικία της μέλισσας.Έτσι, τις πρώτες μέρες της ενηλικιώσεως τους και μέχρι την 15η μέρα, οι εργάτριες ασχολούνται με την καθαριότητα, κι ύστερα ως το τέλος της ζωής τους, που κατά την περίοδο, της κύριας συγκομιδής δεν διαρκεί περισσότερο των έξι εβδομάδων, έργο τους είναι η συλλογή της τροφής: Αυτό όμως δεν είναι σταθερό.Απ` όλες τις δουλειές της μέλισσας, η πιο αξιοθαύμαστη είναι η κατασκευή των κηρυθρών, πού ως γνωστό αποτελούνται, από πολλές σειρές ίσομεγέθων εξαγωνικών κυττάρων.Η περίοδος της δουλειάς, τελειώνει με την έναρξη της ψυχράς επής, κατά την οποία οι μέλισσες, διατρέφονται από τις εναποθηκευμένες τροφές.Εάν, όπως γράφει ο Άγγλος εντομολόγος, Ρίμπαντς- θα πρόκειται βέβαια για σπάνιες περιπτώσεις- οι μέλισσες κρίνουν ότι οι προμήθειες, που έχουν κάνει, δεν θα επαρκέσουν να περάσουν το χειμώνα, δεν διστάζουν να επιχειρήσουν και ληστρικές επιδρομές εναντίον άλλων κυψελών, συνάπτουσες εξοντωτικό πόλεμο.Καθ` όλη την χειμερινή περίοδο, παραμένουν έγκλειστες στις κυψέλες τους,Επειδή, είναι πολύ ευαίσθητες στις χαμηλές θερμοκρασίες για ν` αντέξουν το κρύο, αφού προηγουμένως στεγανοποιήσουν εσωτερικός την κυψέλη, μαζεύονται σε σωρούς και με την μεταξύ τους επαφή, διατηρούνται κάπως θερμότερες.Την άνοιξη και αναλόγως των καιρικών συνθηκών, που επικρατούν εγκαταλείπουν το στενό χώρο της κυψέλης, εξορμούν στο ύπαιθρο και η ζωή της μέλισσας, αρχίζει τον καινούργιο κύκλο της.